Tadeusz Kacalak

Was als kapper werkzaam in een kleine kapsalon genaamd ‘Onder de klok’ in het centrum van Kutno. Als hobby vervaardigde hij naïeve schilderijen en houten volkskunst sculpturen waarmee de kapsalon werd verlevendigd. Hij huwde in 1973 waarna het echtpaar gedurende 6 jaar introk bij de ouders van zijn echtgenote Maria.

In 1975 won hij met zijn beeldhouwwerken de eerste prijs tijdens een concours in het stadsmuseum. Met twee andere deelnemers – Antoni Kaminski en Andrzej Wojtczak – richtte hij later de Kamer van Volkscreativiteit in Kutno op waarna Kutno uitgroeide tot de nucleus van de Poolse volkskunst.

In 1985 nam Kacalak ontslag als kapper en koos voor een loopbaan als beeldhouwer (en richtte later ook een eigen galerie op). Hij huurde atelierruimte bij het echtpaar Eugenia en Jerzy Skibinski en hun dochter Małgorzata aan wie hij zijn passie en vaardigheden voor beeldhouwkunst overdroeg en die zich later tot uitstekende kunstenaars ontwikkelden.
Kacalak heeft vele prijzen gewonnen, hij had exposities in Polen, Duitsland en de Verenigde Staten en zijn werk is vertegenwoordigd in diverse musea en belangrijke particuliere collecties.