Tadeusz Kacalak

Pracował jako fryzjer w małym salonie fryzjerskim „Pod zegarem” w centrum Kutna. W wolnych chwilach tworzył obrazy naiwne i drewniane rzeźby ludowe, które ożywiały salon fryzjerski. Ożenił się w 1973 roku, po czym przez 6 lat para mieszkała razem rodzicami jego żony Marii.

W 1975 roku zdobył I nagrodę za swoje rzeźby na konkursie Muzeum Miesjkiego. Wraz z dwoma innymi uczestnikami – Antonim Kamińskim i Andrzejem Wojtczakiem – założył później Izbę Twórczości Ludowej w Kutnie, po której Kutno wyrosło na . polskiej sztuki ludowej.

W 1985 roku Kacalak zrezygnował z zawodu fryzjera i wybrał karierę niezależnego rzeźbiarza (a później także właściciela galerii). Wynajął pracownię od małżeństwa Eugenii i Jerzego Skibińskich oraz ich córki Małgorzaty, którym przekazał swoją pasję i umiejętności rzeźbiarskie, a którzy z czasem stali się znakomitymi artystami.
Kacalak jest laureatem wielu nagród, miał wystawy w Polsce, Niemczech i Stanach Zjednoczonych, a jego prace znajdują się w różnych muzeach i ważnych kolekcjach prywatnych.